Jakie okulary 3D wybrać?

Spis treści

• Widzenia przestrzenne
• Okulary anaglifowe
• Aktywne okulary 3D
• Pasywne okulary 3D
• Co wybrać?

Widzenia przestrzenne

Ludzki wzrok pozwala na widzenie przestrzenne (stereoskopowe). Dzieje się tak dzięki temu, że mózg dostaje dwa niemal identyczne, ale przesunięte względem siebie obrazy. Ta różnica wynika z tego, iż mimo patrzenia na ten sam przedmiot, każde oko widzi go pod różnymi kątami. Jest to bardzo istotna informacja, bo właśnie na jej podstawie mózg potrafi ocenić odległość oraz usytuowanie w przestrzeni obiektu.

Dlaczego w takim razie obraz na ekranie telewizora jawi się nam jako dwuwymiarowy? Odpowiedź jest prosta, a wręcz oczywista – ekran, to dla naszego mózgu obiekt dwuwymiarowy, tak jak np. kartka papieru, lub blat biurka.

Jednak znając mechanizm widzenia stereoskopowego możemy nieco oszukać nasz mózg. Otóż należy doprowadzić do sytuacji, aby do każdego oka docierał z ekranu telewizora nieco inny obraz - jak już wspomniano trochę przesunięty względem drugiego. Nasz mózg na podstawie kąta przesunięcia oceni odległość od obiektów oraz stworzy wrażenie 3 wymiarów – podobnie jak to ma miejsce podczas normalnego widzenia.

Jak to jednak osiągnąć? Obecnie wykorzystujemy do tego celu specjalne okulary. Ich ogólna zasada działania jest identyczna – należy doprowadzić do każdego oka trochę inny, lekko przesunięty względem siebie, obraz. Gdzie są jednak różnice? Otóż wszystko sprowadza się do tego jak poszczególne okulary tego dokonują.

Obecnie do generowania obrazu w technologii 3D wykorzystuje się 3 podstawowe typy okularów:

• Okulary anaglifowe
• Okulary pasywne
• Okulary aktywne

Okulary anaglifowe

Najstarsza technika pozwalająca na uzyskanie obrazu trójwymiarowego. Obecnie rzadko stosowana ze względu na niedoskonałości powstającego obrazu - głównie przebarwienia.

Aby uzyskać iluzję obrazu trójwymiarowego musimy dostarczyć do każdego oka inny obraz. Tutaj polega to na tym, iż na ekranie należy wygenerować dwa przesunięty obrazu o dwóch różnych barwach - czerwony oraz turkusowy. Okulary anaglifowe posiadają tak samo zabarwione szkła. Dlatego jedno oko otrzymuje tylko czerwony, a drugie turkusowy obraz.

Zwykłe, papierowe okulary anaglifowe

• Najważniejsze zalety:
  • Bardzo niskie ceny okularów – nawet kilka złotych.
  • Działają z każdym telewizorem – oczywiście obraz musi być odpowiednio przetworzony

• Najważniejsze wady:
  • Nienaturalne kolory – przebija się czerwony oraz turkusowy
  • Trochę sztuczny efekt 3D

Pasywne okulary 3D

Jak każde okulary 3D, tak i te pasywne mają za zadanie przekazać do każdego oka inny obraz. W pasywnym 3D wygląda to następująco. Poszczególne poziome linie na obrazie (1080) są na przemian polaryzowane w dwóch różnych kierunkach. Uzyskujemy więc 540 linii spolaryzowanych prawoskrętnie oraz 540 linii spolaryzowanych lewoskrętnie.

Z kolei każde szkło okularów przepuszcza tylko jedną z tych dwóch polaryzacji. Dlatego lewo oko otrzymuje obraz o rozdzielczości 1920 x 540, spolaryzowany w określony sposób. Natomiast drugie oko dostaje obraz o tej samej rozdzielczości, ale o innej polaryzacji. Oba obrazy są względem siebie przesunięte, aby nasz mózg mógł z nich stworzyć obraz przestrzenny.

Okulary pasywne 3D Philips PTA416

• Najważniejsze zalety:
  • Niska cena
  • Lekkie, poręczne
  • Brak zasilania
  • Dobra jasność

• Najważniejsze wady:
  • Niezbyt dobra jakość obrazu – mniejsza o połowę rozdzielczość w poziomie (1920 x 540)
  • Smużenie

Aktywne okulary 3D

Często nazywane też migawkowymi i to nie bez powodu. Jak już wspomniano wyżej, aby stworzyć wrażenie widzenia przestrzennego musimy dostarczyć do każdego oka trochę inny obraz. W jaki sposób? W aktywnym 3D ekran telewizora wyświetla naprzemiennie 2 różne obrazy. Zmieniają się one z częstotliwością przynajmniej 120 Hz (120 razy w ciągu sekundy). Zadaniem okularów aktywnych jest wyodrębnienie tych dwóch obrazów i przekazanie ich indywidualnie do każdego oka.

Okulary są zsynchronizowane z telewizorem i przyciemniają raz jedno, raz drugie szkło w taki sposób, aby do lewego oka trafiało 60 obrazów, a do drugiego oka pozostałe 60. W te sposób każde oko widzi inny, dedykowany dla siebie obraz. Na tej podstawie mózg tworzy obraz przestrzenny.

Przyciemnianie oraz odsłanianie obrazu następuje dzięki pojawianiu oraz zanikami prądu elektrycznego (okulary aktywne nie dysponują typowymi szkłami, a czymś w rodzaju mini ekranów ciekłokrystalicznych). Dlatego okulary takie muszą być dodatkowo zasilane, np. za pomocą baterii.

Okulary aktywne 3D Sharp AN3DG20

• Najważniejsze zalety:
  • Dobra jakość obrazu - możliwość odbioru obrazu w Full HD (1920 x 1080)
  • Nie występuje smużenie

• Najważniejsze wady:
  • Obraz jest trochę przyciemniony
  • Stosunkowo wysoka cena
  • Konieczność zasilania

Co wybrać?

Które okulary zasługują na naszą uwagę? Okulary anaglifowe możemy od razu odrzucić – jest to stare rozwiązanie z wieloma wadami. Pozostaje nam więc technologia aktywna oraz pasywna. Która z nich jest lepsza? Problem w tym, że trudno wskazać jednoznacznego zwycięzcę konfrontacji. Okulary aktywne zapewniają dobrą jakość obrazu (duża ilość szczegółów) ze względu na oferowanie rozdzielczości Full HD (1920 x 1080). Nie pozwalają na to okulary pasywne (ze względu na naprzemienną polaryzację), które oferują obraz o rozdzielczości 1920 x 540. Różnice w jakości są zauważalne.

Jednak rozdzielczość to nie wszystko. Również ważna jest jasność uzyskiwanego obrazu. Okulary pasywne są zdecydowanie jaśniejsze i to czasami nawet 3 razy!

A co z samym efektem 3D? Które okulary lepiej oddają 3 wymiary? Otóż nieznacznym zwycięzcą są okulary aktywne. W pasywnej technologii 3D czasami pojawia się efekt smużenia (ang. crosstalk) - chodzi tutaj zwłaszcza o pionowe odchylenia.

Dlatego też najrozsądniejszym rozwiązaniem wydaje się być pójście do sklepu w celu przetestowania każdej z technologii (aktywna i pasywna).

Oczywiście okulary muszą być dopasowane do technologii, jaką dysponuje nasz telewizor: TV z 3D - okulary aktywne i podobnie dla pasywnego 3D.